τελειότητα των αρετών.

Και διδασκαλία για εκείνους πού λένε, ότι δεν είναι δυνατόν εκείνοι πού βρίσκονται μέσα στις φροντίδες του κόσμου να φτάσουν στην τελειότητα των αρετών.
Και διήγηση επωφελής στην αρχή.
Αδελφοί και πατέρες• είναι καλό να διακηρύτταμε σε όλους το έλεος του Θεού και να φανερώναμε στους πλησίον μας την ευσπλαχνία  και την ανείπωτη αγαθότητα του Θεού προς εμάς. «Εγώ λοιπόν, καθώς το βλέπετε, μήτε νηστείες έκανα, μήτε αγρυπνίες, μήτε χαμαικοιτίες, Αλλά μόνο ταπεινώθηκα και ο Κύριος σύντομα με έσωσε», λέει ο θειος Δαβίδ. Και μπορεί να πει πολύ πιο σύντομα. «μόνο πίστεψα, και με δέχτηκε ο Κύριος» Επειδή είναι πολλά αυτά που μας εμποδίζουν να αποκτήσουμε την ταπείνωση, να βρούμε όμως την πίστη δεν μας εμποδίζει τίποτε.
Γιατί αν το θελήσομε ολόψυχα, ευθύς ενεργεί μέσα μας η πίστη αφού  είναι δώρο του θεού και φυσικό προσόν, αν και υπόκειται στην αυτεξουσιότητα της προαιρέσεως μας. Γι’ αυτό ακόμη και οι Σκύθες και οι βάρβαροι πιστεύουν ο ένας τα λόγια του αλλού. Και για να σας δείξω στην πράξη την ενέργεια της ενδιάθετης πίστεως και να βεβαιώσω όσα είπα, ακούστε να σας διηγηθώ κάτι πού άκουσα από κάποιον πού δεν ψεύδεται.

Αγίου Συμεών του Νέου θεολόγου – Αλφαβητικά Κεφάλαια

Εισαγωγή – Κείμενο – Νεοελληνική απόδοση
από Μοναχούς της Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα
ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΣΤΑΥΡΟΝΙΚΗΤΑ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
2005
Τι ζητά ο Θεός από τον χριστιανό; Τι έπαθε ο άνθρωπος, και τι παθαίνει από τον διάβολο, και το αγνοεί. Όλοι οι άνθρω­ποι πού νοσούν ψυχικά το αγνοούν· και πρέπει πρώτα να γνωρί­σουν οι ίδιοι τις ασθένειες τους ώστε να ζητήσουν τον γιατρό. Με ποιο τρόπο ο πονηρός παρουσιάζει την ενέργεια του ως δόλωμα, και για ποια αιτία δεν είναι όλοι οι χριστιανοί ενάρε­τοι.
Κεφάλαιο ΣΤ’
Ο Θεός ζητά από τον χριστιανό, πρώτον, να ομολογή­σει τα αμαρτήματα του, ώστε με την ενθύμηση των προηγουμένων αμαρτημάτων να έχει πάντοτε ταπεινό το φρόνη­μα, και να μην υπερηφανεύεται προς τους συνδούλους του. Δεύτερον, να εξομολογείται καθημερινά στον Θεό για όσα αμάρτησε ή με τη θέληση ή χωρίς τη θέληση ή εν γνώσει ή εν αγνοία. Διότι είναι αδύνατο στον άνθρωπο να περάσει μέ­ρα ή νύχτα αναμάρτητα, χωρίς να πέσει σε μικρό ή μεγάλο αμάρτημα, διότι η αμαρτία ενεργείται ή με την πράξη ή με τον λόγο ή με τη διάνοια. Αυτός λοιπόν που συνεχώς αμαρτάνει, είναι συνεχώς υπόλογος. Και κάθε υπόλογος είναι αδι­καιολόγητος, και σώζεται μόνο με το έλεος. Τρίτον, επειδή η αμαρτία διαπράττεται από ασθενή διάνοια – και γι’ αυτό η ψυχή έχει την ανάγκη της θεϊκής δύναμης -, πρέπει να πα­ρακαλούμε και να ικετεύουμε εκτενώς τον Θεό, να χαρίσει στην ψυχή νοερή δύναμη, η οποία λέγεται χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χρίστου μυστική, που ενισχύει την ψυχή στην οποία έρχεται, και τη φωτίζει, ώστε να βλέπει το κακό ως κακό και το καλό ως καλό. Και με το φωτισμό αυτής της χάριτος και τη δύναμη της, διαβαίνει μέσα από τις παγίδες του παρόντος πονηρού αιώνος χωρίς να βλάπτεται. Το μυστήριο του πάθους του ανθρώπου είναι μεγάλο και αξεπέ­ραστο, και τέτοιο, πού ούτε έγινε άλλο ούτε θα γίνει. Διότι είναι τέτοιο, πού χρειάστηκε την ίδια την παρουσία του Θεού για να διορθωθεί και να θεραπευτεί· και αγνοώντας το οι άνθρωποι, γίνονται σκληρόκαρδοι λόγω της αναισθησίας τους. Αυτός πού γνωρίζει το πάθος, το αισθάνεται· αυτός πού το αισθάνεται, πονά πολύ αυτός πού πονά, αναζητεί πώς να γιατρευτεί, και κάνει με ζήλο κάθε προσπάθεια για τη θεραπεία του σώματος.

Ὅσιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος – Ὕμνος Λ´

Ἐπιλογὴ στίχων καὶ ἐλεύθερη ἀπόδοση στὴ νέα Ἑλληνικὴ
ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Ὁσίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου, Καλάμου Ἀττικῆς
Ἡ ψυχὴ βλέπει καὶ νιώθει
πὼς ὁλόκληρη βρισκόταν
στὸ πιὸ φοβερὸ σκοτάδι
καὶ σὲ φυλακὴ κλεισμένη
βαθυτάτης ἀγνωσίας.
Τότε ποῦ εἶναι καθισμένη
βλέπει μὰ καὶ ποῦ στ᾿ ἀλήθεια
βρίσκεται φυλακισμένη·
ὅλος βόρβορο εἶν᾿ ὁ τόπος
κι αὐτὴ μὲ δεσμοὺς δεμένη
καὶ στὰ χέρια καὶ στὰ πόδια
ἡ ταλαίπωρη σφιγμένη.
Πράγματι, ὅποιος βλέπει τοῦτα,
θὰ στενάξει, θὰ θρηνήσει
καὶ Χριστὸ τὸν φωτοδότη
πρόθυμα θ᾿ ἀκολουθήσει.
Τότε αὐτὸς μὲ τ᾿ ἅγια χέρια
τὰ δεσμὰ καὶ τραύματά μου
μόλις ἐλαφρὰ τ᾿ ἀγγίξει,
λύνοντ᾿ ὅλα τὰ δεσμά μομυ
καὶ τὰ τραύματά μου ἐπίσης
ἐπουλώνονται τελείως,

Ανατροφή και μόρφωση

Ο άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος γεννήθηκε στα μέσα του 10ου αιώνα (949 – 957), στη Μικρασιάτικη Γαλάτεια της Παφλαγονίας. Οι γονείς του, ευγενείς και διακεκριμένοι στην επαρχία που ζούσαν, ενδιαφέρθηκαν ιδιαίτερα για την παιδεία και την αγωγή του μικρού Συμεών. Για τον λόγο αυτό και τον στέλνουν σε ηλικία 6 ετών στην Κωνσταντινούπολη σε συγγενικά τους πρόσωπα, τα οποία κατείχαν θέση στα ανάκτορα. Από αυτή την ηλικία δέχεται τα πρώτα μαθήματα και σύντομα επιδίδεται στην ταχυγραφία και καλλιγραφία.
Την ίδια εποχή με τη βοήθεια του θείου του αποδέχεται το αξίωμα του σπαθαροκουβιλάριου, καθώς και τη διάκριση να γίνει μέλος της Συγκλήτου. Βέβαια ποτέ δεν τον έθελξαν τέτοιες κοσμικές θέσεις και κύριος λόγος της αποδοχής αυτής της τιμής, ήταν για να μη δυσαρεστήσει τον θείο του. Έτσι παρά το νεαρό της ηλικίας του διέθετε ταπεινό φρόνημα και ώριμη σκέψη, που δεν επέτρεπε να τον θέλξουν κοσμικές επιδιώξεις, παρά τη θέση που κατείχε και τη διαφαινόμενη εξέλιξη που προδιαγραφόταν γι’ αυτόν. Η γνωριμία του με τον πνευματικό του, άγιο Συμεών τον Ευλαβή τον Στουδίτη, έχει ανοίξει άλλους ορίζοντες και διαφορετικούς πόθους στην καρδιά του. Γι’ αυτό και μόλις του δίνεται η κατάλληλη ευκαιρία, μετά τον θάνατο του Νικηφόρου Φωκά (969), εγκαταλείπει τη θέση του στα ανάκτορα και σε ηλικία 14 ετών πηγαίνει στην περίφημη Μονή του Στουδίου και αναζητεί να μείνει πλησίον του πνευματικού του πατρός. Ο πνευματικός του όμως δεν συμφωνεί με την παραμονή του στο μοναστήρι, γιατί κρίνει ότι η ηλικία του είναι ακατάλληλη για μια τόσο μεγάλη απόφαση και του υπαγορεύει να επιστρέψει στο σπίτι του θείου του. Ο ίδιος φανερά λυπημένος από την εξέλιξη των πραγμάτων, επιστρέφει στο σπίτι του θείου του, όπου επιδίδεται στην προσευχή και στη μελέτη θεολογικών και πνευματικών κειμένων που του συνέστησε ο πνευματικός του.

Τα ραπίσματα του Κυρίου

Πηγή: Από το βιβλίο «Σταυροαναστάσιμα», έκδοσις Ι. Μ. Αγίου Συμεών Νέου Θεολόγου
«Χ. Φ. Ε»
Αναδημοσίευση από: http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=577
Ο Κύριος Ιησούς και Θεός μας χωρίς να φταίει σε τίποτε ραπίσθηκε, ώστε οι αμαρτωλοί που θα τον μιμηθούν, όχι μόνον να λάβουν άφεση των αμαρτιών τους, αλλά και να γίνουν συγκοινωνοί στη θεότητά του με την υπακοή τους.
Εκείνος ήταν Θεός κι έγινε για μας άνθρωπος. Ραπίσθηκε, φτύστηκε και σταυρώθηκε, και με όσα έπαθε ο απαθής κατά τη θεότητα είναι σαν να μας διδάσκει και να λέει στον καθένα μας:
Αν θέλεις, άνθρωπε, να γίνεις Θεός, να κερδίσεις την αιώνια ζωή και να ζήσεις μαζί μου, πράγμα που ο προπάτοράς σου, επειδή το επεδίωξε με κακό τρόπο, δεν το πέτυχε, ταπεινώσου, καθώς ταπεινώθηκα κι εγώ για σένα– απόφυγε την αλαζονεία και την υπερηφάνεια του δαιμονικού φρονήματος, δέξου ραπίσματα, φτυσίματα, κολαφίσματα, υπόμεινέ τα μέχρι θανάτου και μην ντραπείς.
Αν όμως εσύ ντραπείς να πάθεις κάτι χάρη των εντολών μου, καθώς εγώ ο Θεός έπαθα για σένα, θα θεωρήσω κι εγώ ντροπή μου το να είσαι μαζί μου κατά την ένδοξη έλευσή μου και θα πω στους αγγέλους μου:
Αυτός κατά την ταπείνωσή μου ντράπηκε να με ομολογήσει και δεν καταδέχθηκε να εγκαταλείψει τον κόσμο και να γίνει όμοιός μου. Τώρα λοιπόν που απογυμνώθηκε από τη φθαρτή δόξα του Πατέρα μου, θεωρώ ντροπή μου ακόμη και να τον βλέπω. Πετάξτε τον λοιπόν έξω: «αρθήτω ο ασεβής, ίνα μή ίδη τήν δόξαν Κυρίου» (Ησ. 26:10) (διώξτε τον ασεβή για να μη δει τη δόξα του Κυρίου).

Ευχή Μυστική Αγ. Συμεών ο Νέος Θεολόγος

Δι’ ης επικαλείται το Πνεύμα το Άγιον ο Αυτό προορών.
Έκδοση Ι. Μονής Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου, Κάλαμος Αττικής
Πρόσκληση
Έλα, το φως το αληθινό,
έλα, η αιώνια ζωή,
έλα, το απόκρυφο μυστήριο,
ο ανώνυμος θησαυρός,
το ανεκφώνητο πράγμα,
το ακατανόητο πρόσωπο,
η παντοτινή αγαλλίαση, το ανέσπερο φως,
έλα, η αληθινή προσδοκία
αυτών που μέλλουν να σωθούν.
Έλα, των πεσμένων η έγερση,
έλα, των νεκρών η ανάσταση.
Έλα, Δυνατέ, που δημιουργείς,
μεταπλάθεις κι αλλοιώνεις τα πάντα
με μόνη τη θέλησή σου!
Έλα, αόρατε, ανέγγιχτε κι αψηλάφητε.
Έλα, συ που μένεις πάντα αμετακίνητος,
μα κάθε στιγμή μετακινείσαι ολόκληρος,
για να ‘ρθεις σε μας, που κειτόμαστε στον άδη,
ο υπεράνω πάντων των ουρανών.
Έλα, πολυπόθητο και πολυθρύλητο όνομα,
που όμως αδυνατούμε να περιγράψουμε
τι ήσουν ακριβώς,
ή να γνωρίσουμε την ουσία και τις ιδιότητές σου.
Έλα, παντοτινή χαρά,
έλα, αμαράντινο στεφάνι,
έλα, πορφύρα του μεγάλου Θεού και βασιλιά μας.
Έλα, κρυστάλλινη ζώνη διαμαντοστόλιστη,
έλα, απλησίαστο υπόδημα,
έλα βασιλική αλουργίδα

Πώς θα αλλάξουν τα αναστημένα σώματα κατά την Δευτέρα Παρουσία;

Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου
Μαρτυρία του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου, στον οποίον ο Θεός αποκάλυψε πώς θα αλλάξουν τα υλικά σώμάτα και θα αφθαρτοποιηθούν κατά τη Δευτέρα Παρουσία του Ιησού Χριστού! Το κείμενο λήφθηκε από το βιβλίο: «Άγιος Συμεών Ο Νέος Θεολόγος», ο βίος του Αγίου, από τον Νικήτα Στηθάτο, κριτική έκδοση του Αρχιμ Συμεών Κούτσα, Εκδόσεις ΑΚΡΙΤΑΣ, σελ. 189-193.
Μια μέρα, καθώς προσευχόταν [ο Αγιος Συμεών] με καθαρότητα και συνομιλούσε με τον Θεό, είδε πως ο αέρας άρχισε να φωτίζει το νου του, και ενώ ήταν μέσα στο κελί του, νόμιζε ότι βρισκόταν έξω, σ’ ανοιχτό χώρο. Ήταν νύχτα, που μόλις είχε ξεκινήσει. Τότε άρχισε να φέγγει από ψηλά όπως το πρωινό ροδοχάραμα- ω των φρικτών οπτασιών του ανδρός!-, και το οίκημα κι όλα τ’ άλλα εξαφανίστηκαν, και νόμιζε ότι δεν ήταν καθόλου σε οίκημα. Τον συνέπαιρνε ολότελα θεία έκσταση αντιλαμβανόμενος καλά με τον νου του το φως εκείνο που του εμφανιζόταν. Αυτό μεγάλωνε λίγο –λίγο κι έκανε τον αέρα να φαίνεται πιο λαμπερός κι αισθανόταν τον εαυτό του μ’ ολόκληρο το σώμα του να βρίσκεται έξω από τα γήινα.

Ο Λόγος σαρξ εγένετο Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου

Γνήσιος φορέας της Ορθόδοξης Παράδοσης και αποκάλυψης, ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, μας εισάγει σε μυστήρια της ενανθρώπισης.
Για να προσεγγίσουμε την σάρκωση του Λόγου και την απόρρητη γέννησή του από την αειπάρθενο Μαρία και να κατανοήσουμε καλά το μυστήριο της οικονομίας για την σωτηρία του γένους μας το κρυμμένο προ των αιώνων (Εφεσίους 3:9), θα μας βοηθήσει η εξής γνωστή εικόνα:
Κατά την δημιουργία της προμήτορος Εύας ο Θεός πήρε την έμψυχη πλευρά του Αδάμ και την ολοκλήρωσε σε γυναίκα, γι’ αυτό δεν εμφύσησε σ’ αυτήν πνοή ζωής καθώς και στον Αδάμ, αλλά το μέρος που έλαβε από την σάρκα του το τελειοποίησε σε ολόκληρο σώμα γυναικός, την δε απαρχή του πνεύματος που έλαβε μαζί με την έμψυχη σάρκα την τελειοποίησε σε ψυχή ζωντανή δημιουργώντας με τα δυο μαζί έναν άλλον άνθρωπο.
Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο ο πλαστουργός και κτίστης Θεός πήρε από την Αγία Μαρία έμψυχη σάρκα σαν ζύμη και μικρή απαρχή από το φύραμα της φύσεώς μας – δηλαδή από την ψυχή και το σώμα μαζί – και την ένωσε με την δική του ακατάληπτη και απρόσιτη Θεότητα. Ή μάλλον ένωσε πραγματικά όλη την υπόσταση της Θεότητός του με την δική μας φύση, την έσμιξε άμικτα μ’ αυτή και την έκανε άγιο ναό του. Έτσι ο ποιητής του Αδάμ έγινε ατρέπτως και αναλλοιώτως τέλειος άνθρωπος.
Όπως ακριβώς λοιπόν από την πλευρά του Αδάμ έπλασε την γυναίκα, έτσι, αφού δανείστηκε την σάρκα από την θυγατέρα του Αδάμ την αειπάρθενο και Θεοτόκο Μαρία και την έλαβε χωρίς σπορά, γεννήθηκε κατά τον ίδιο τρόπο με τον πρωτόπλαστο. Ώστε όπως ακριβώς ο Αδάμ με την παράβαση έγινε η αρχή της γεννήσεως μας στην φθορά και στον θάνατο, έτσι και ο Χριστός και Θεός μας με την εκπλήρωση κάθε δικαιοσύνης έγινε η απαρχή της αναγεννήσεώς μας στην αφθαρσία και την αθανασία.