Γνώριμοι και ξένοι του Χριστού

Αύριο θα διαβαστεί η παραβολή της Κρίσεως και από όλους θα προβληθεί ως κριτήριο η έμπρακτη αγάπη. 

Δεν είναι όμως τα καλά έργα πού σώζουν τον άνθρωπο. Καλά έργα και ανθρωπιστικές ακτιβιστικές κινήσεις κάνουν και οι μη χριστιανοί,είτε για υλικά και ηθικά οφέλη , είτε με ειλικρίνεια. 

Στην αυριανή παραβολή τίθεται ως Κριτής κάποιος συγκεκριμένος: Ο Ιησούς Χριστός.

Η κρίση θα γίνει βάσει της αναγνώρισης του προσώπου Του. 

Πυρ μας λένε οι Πατέρες ο Θεός μας, πού είναι φωτιστικό ή καυστικό κατά την στάση και την κατάσταση εκάστου έναντι του Θεού.Και εκεί είναι η ακαριαία κρίση και κατάταξη. Σε αυτήν την δοκιμασία της αγάπης. Αλλοι φωτίζονται και άλλοι μαστίζονται από αυτό το κριτήριο της Αγάπης.

Ο χριστιανός αφού ξεδιψάσει, χορτάσει, ντύσει, θεραπεύσει την ψυχή του με Χριστό, αφού απεγκλωβίσει την ψυχή του από την φυλακή των παθών και συμφιλιωθεί με τον ξένο Θεό, έπειτα θα πληρωθεί από θείον έρωτα για Αυτόν. Και αντανακλαστικά η αγάπη θα πάρει πλήρη, ουσιαστική και κυρίαρχη μορφή μέσα του, έτσι ώστε τα έργα αγάπης προς τους ελαχίστους να είναι ουσιαστικά και αληθινά. Τότε όλα γίνονται Χριστός και ιδία αυτοι πού ζούν στο περιθώριο της ζωής και έχουν την ανάγκη μας!

Τότε ο χριστιανός γίνεται γνώριμος και οικείος του Χριστού. Πρόβατο και όχι άτακτο και αντάρτικό ερίφιο.

Όπως δεν σώζουν οι μεγάλοι σταυροί, τα χαρίσματα των χαρισματούχων και τα κηρύγματα στο όνομα του Χριστού στις πλατείες, έτσι δεν σώζει και ο κοινωνικός χριστιανισμός. Αυτά είναι αλλότρια του Θεού χωρίς γνωριμία μαζί Του. Είναι χειρότερα και από την απραξία. Είναι το κήρυγμα του αντί-Χριστού. Μια έκπτωση χριστιανικής ιδιότητας . Και ο φαρισαίος παραμένει ξένος, αλλότριος και μακράν της σωτηρίας.