ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ

Πολυεύσπλαχνε Κύριε

όταν στις ώρες της πολλής θλίψεως και της
μεγάλης οδύνης,η καρδιά μας είναι αποκαμωμένη απο τη λύπη..
Σε παρακαλούμε να δέχεσαι τους στεναγμούς μας και τα δάκρυα μας
ως λόγους προσευχής,ως έκφραση της ολόψυχης υποταγής μας
στο Αγιο θέλημά Σου..
Κύριε,Σύ μπορείς να ακους και τους αλάλητους στεναγμούς της
ανθρώπινης καρδιάς,όταν το σώμα αδυνατεί να προφέρει
λόγους προσευχής..
Και Σύ εκδηλώνοντας τότε περισσότερο την αγαθότητά Σου,
χύνε το βάλσαμο της θείας παρηγοριάς στις πληγωμένες ψυχές μας,
ελάφρυνε τη θλίψη μας και χάριζέ μας την ειρήνη και τη χαρά,
για να σου απευθύνουμε θερμές ευχαριστίες,ανυμνώντας τη μεγαλοσύνη Σου..!!
Αμήν

ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ

Κύριε, δεν ξέρω τι να ζητιανέψω από Εσένα.
Μόνον Εσύ γνωρίζεις τι μου χρειάζεται.
Συ με αγαπάς περισσότερο από όσο εγώ ξέρω να αγαπώ τον εαυτό μου.
Κύριέ μου, δώσε στο δούλο Σου εκείνο που ούτε να ζητήσω δεν μπορώ.
Δεν τολμώ να σού ζητιανέψω ούτε απαλλαγή από πάθη, ούτε αρετές, ούτε απόλαυση χάριτος, παρά μόνο στέκομαι μπροστά Σου με την καρδιά μου ανοιχτή απέναντί Σου.
Συ βλέπεις τις ανάγκες που εγώ δε βλέπω, κοίταξέ με και πράξε κατά το έλεός Σου.
Χτύπησε και θεράπευσε, ρίξε με και ανύψωσέ με.
Πάλλομαι και σιωπώ μπροστά στην άγια θέλησή Σου και μπροστά στις κρίσεις Σου για μένα.
Προσφέρω τον εαυτό μου ως θυσία προς Εσένα.
Δεν υπάρχει μέσα μου άλλη επιθυμία παρά μόνο να εκπληρώσω το θέλημά Σου.
Μάθε με να προσεύχομαι.
Έλα Εσύ ο Ίδιος μέσα μου να προσεύχεσαι.
Αμήν…

ΜΟΛΙΣ ΔΙΑΒΑΣΑ ΕΝΑ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΠΟΙΗΜΑ
ΠΟΥ ΜΕΣΑ ΣΕ ΛΙΓΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΚΡΥΒΕΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ
ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΜΑΣ...
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΕΠΕΛΕΞΑ ΝΑ ΤΟ
ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ...

ΣΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΙΗΣΟΥ

Κάθε φορά που μάτωνε
Κύριε η ψυχή μου,
Ένα ΓΙΑΤΙ, σου φώναζα
σου έδειχνα την πληγή μου.

Με σένα Κύριε τα έβαζα
κι ας με πλήγωναν άλλοι,
εσύ τα φορτωνόσουνα
τα πάθη μου, τα λάθη…

Αντίθετα όμως στις χαρές
και στις επιτυχίες,
δε σε καλούσα για να ΄ρθεις,
ήταν δικές μου λείες.

Έτσι φερόμουν δυστυχώς
μ’ εγωισμό όπου ζούσα,
ήταν γιατί δεν γνώριζα,
γιατί δεν σ’ αγαπούσα.

Την αμαρτία έπραττα
ζυμώθηκα μαζί της,
όμως πόσο πλανεύτηκα,
πικρό ήταν το ψωμί της.

Έντονα ζούσα τη ζωή
κάθε επιθυμία,
όμως, συνέχεια βούλιαζα
σε κάθε τρικυμία.

Κι ενώ τα χρόνια πέρναγαν
και ζούσε το κορμί μου,
αντίθετα μαράζωνε
και νέκρωνε η ψυχή μου.

Αναζητούσα λίγο φως
να φύγω απ’ το σκοτάδι,
την ευτυχία έψαχνα
σε λάθος μονοπάτι.

Πάντοτε κάτι μου έλειπε
ότι κι αν αποκτούσα,
χωρίς να το ΄χω αντιληφθεί
Ιησού μου, σε ζητούσα…

Κάποια στιγμή δεν άντεξα
άρχισα να σε ψάχνω,
μεσ’ τη ζωή μου για να μπεις,
για να μπορώ να υπάρχω.

Απελπισμένη σου φώναξα
μ’ όλη τη δύναμή μου,
«Χριστέ μου, βουλιάζω, πνίγομαι
σώσε Εσύ τη ζωή μου»!

Μπροστά μου τότε φάνηκες
Λαμπροφορεμένος!
Από το χέρι με έπιασες
όπως τότε τον Πέτρο.

Άκουσα αμέσως μια φωνή.
Ήταν η δική σου.
«Μή φοβού μόνο πίστευε».
Μπήκα πια στη ζωή σου!

Ήρθα γιατί με κάλεσες
κοντά σου για να μείνω,
είμαι πατέρας στοργικός,
δεν ήρθα να σε κρίνω.

Όλες τις αμαρτίες σου
τις έχω συγχωρήσει,
γιατί το Πανάγιο αίμα μου
τις έχει καθαρίσει».

«Κύριε, είσαι πλάϊ μου;
Κόπασε η τρικυμία;
Δε θα πονάω άλλο πια;
Θα ζω με ευτυχία»;

«Αγαπημένο μου παιδί,
πάντα σε καρτερούσα,
όμως την ελευθερία σου,
δεν την καταπατούσα.

Όπως τον άσωτο υιό
έτρεξα ν’ αγκαλιάσω,
έτσι κι εσέ περίμενα,
στοργή, να σε χορτάσω!

Μια λέξη ξέρω μόνο εγώ,
λέγεται ΑΓΑΠΗ!
Είσαι κλεισμένη μέσα εκεί
στην αγκαλιά του πλάστη!

Η αγάπη μου ωκεανός,
που πνίγεται όλη η γη μου,
στη θεϊκή μου αγκαλιά
χωρά κάθε παιδί μου»!

«Κύριε, σε παρακαλώ,
ποτέ να μη μ’ αφήσεις,
το αδύναμο χεράκι μου
σφιχτά να το κρατήσεις.

Καραδοκούνε οι εχθροί
και θέλουν να με πάρουν,
από εσέ ν’ αποκοπώ
για να με απαγάγουν.

Δεν θα σου λέω άλλα ΓΙΑΤΙ
στα προβλήματά μου,
γιατί τώρα πλέον έμαθα
τα λάθη είναι δικά μου.

Ποτέ δε φταις Κύριε εσύ,
για όλα εγώ φταίω,
αρκεί να έχω λεβεντιά,
μέσα μου να το λέω.

Οι αμαρτίες μου είναι αυτές
που αλλάζουν την πορεία,
κι αντί για αγαθή ζωή
φέρνουν την τιμωρία.

Εσύ δεν είσαι τιμωρός
δεν θες την αδικία.
Εσύ για μας σταυρώθηκες,
ξέρεις μόνο από ΘΥΣΙΑ!

Οι άνθρωποι πορεύονται
με φθόνο και κακίες,
φρικτά εγκλήματα ποιούν
μεγάλες αδικίες.

Σ’ ευχαριστώ που φώτισες
τα όμματα της ψυχής μου,
και έμαθα και γνώρισα
το Θείο Λυτρωτή μου!

Έμαθα να σε αγαπώ,
χωρίς να σου ζητάω,
είναι ανάγκη μου ΔΥΝΑΤΗ
το να σε αγαπάω!

Γιατί έτσι τρέφεται η ψυχή
το κάθε κύτταρό μου?
ισορροπεί το είναι μου,
η ψυχή και το μυαλό μου!

Δέξου Ιησού μου από εμέ
το ταπεινό μου δώρο.
ΣΥΓΓΝΩΜΗ και ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Αυτές τις λέξεις μόνο…

Τώρα που σε γνώρισα
και μπήκες στη ψυχή μου
ΕΣΥ είσαι η ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ
ΕΣΥ είσαι η ΖΩΗ ΜΟΥ!»

Σοφία Μερκούρη