(βλ. σχετική αναφορά τού παρόντος: «Ναυπακτιακή Πίτα 2013»)
Ο
Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Αγίου Βλασίου Ιερόθεος –κατά κόσμον Γεώργιος
Βλάχος– γεννήθηκε τό 1945 στά Ιωάννινα από ευσεβείς γονείς.
Στά Ιωάννινα έμαθε τά πρώτα γράμματα ενώ τίς γυμνασιακές
σπουδές του –Εξαταξίου Γυμνασίου τότε– ετελείωσε στό Αγρίνιο. Κατόπιν
εφοίτησε στήν Θεολογική Σχολή τού Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στήν οποία
σπούδασε από τό 1964 έως τό 1968. Αποφοίτησε μέ βαθμό «Άριστα».
Η συμμετοχή του σέ ερευνητική ομάδα τού καθηγητή τής
Πατρολογίας Παναγιώτη Χρήστου τόν έφερε σέ επαφή μέ τό Άγιον Όρος καί
τόν συνέδεσε μέ τήν παράδοση τών φιλοκαλικών Πατέρων, μέ τήν ησυχαστική
θεολογία τού Αγίου Γρηγορίου τού Παλαμά, αλλά καί μέ σύγχρονες μορφές
τού Αγίου Όρους.
Μέ τήν αποφοίτησή του από τήν Θεολογική Σχολή τού
προτάθηκε νά ακολουθήση ακαδημαϊκή σταδιοδρομία, αλλά αυτός προτίμησε
τήν ιερατική διακονία, διότι έβλεπε τήν θεολογία άρρηκτα συνδεδεμένη μέ
τήν ποιμαντική.
Εργάστηκε στήν Μητρόπολη Εδέσσης, Πέλλης καί Αλμωπίας
όπου τό 1971 χειροτονήθηκε Διάκονος καί τό 1972 Πρεσβύτερος από τόν
Μητροπολίτη Καλλίνικο. Στήν Έδεσσα παρέμεινε έως τό 1987 καί εργάσθηκε
ως Αρχιμανδρίτης-Ιεροκήρυκας τής Μητροπόλεως.
Τό 1987 εργάσθηκε γιά λίγο ως Ιεροκήρυκας στήν Μητρόπολη
Θηβών καί Λεβαδείας καί κατόπιν στήν Αρχιεπισκοπή Αθηνών, όπου
υπηρέτησε ως Ιεροκήρυκας καί Διευθυντής Νεότητος καί ως μέλος τού
Διοικητικού Συμβουλίου τού Ιδρύματος Νεότητος τής Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Αγίου Βλασίου εξελέγη από τήν
Ιεραρχία τής Εκκλησίας τής Ελλάδος στίς 19 Ιουλίου 1995 καί η ενθρόνισή
του στήν Ναύπακτο έγινε στίς 10 Σεπτεμβρίου τού ίδιου έτους.
Μετά τό εύκολο καί σύντομο αυτό βιογραφικό ώς τό 1995,
θά επιχειρήσουμε νά παρουσιάσουμε κάποιες πτυχές τής προσωπικότητας καί
τής μητροπολιτικής παρουσίας τού Μητροπολίτη Ιεροθέου. Κάποια από αυτά
τά υποκεφάλαια θά αποτελούσαν σέ άλλη περίπτωση θέματα Ημερίδας,
Συνεδρίου ή καί πολυσέλιδα βιβλία. «Εξ όνυχος» λοιπόν.
Εκτός από τήν λειτουργία τών Κατηχητικών Σχολείων, τών
Κατασκηνώσεων, τών Κύκλων μελέτης τής Αγίας Γραφής –δραστηριότητες οι
οποίες εν πολλοίς, σέ μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, υπάρχουν σέ όλες τίς
Μητροπόλεις τής Ελλάδος– αυτά πού φέρουν κατ’ εξοχήν τήν δική του
παρέμβαση είναι τά εξής:
Η ενεργός παρουσία τών Συνδέσμων Αγάπης στίς 3 μεγάλες ενορίες τής Ναυπάκτου καί η στοχευμένη δράση τους στίς εστίες ανάγκης.
Η τέλεση τών Ακολουθιών τού Όρθρου καί τού Εσπερινού σέ
ενορίες τής Ναυπάκτου, χάρις καί στήν φιλακόλουθη διάθεση κάποιων
ιερωμένων.
Η καθιέρωση τών ομιλιών τής Δευτέρας στό Πνευματικό Κέντρο τής Μητροπόλεως.
Η έκδοση τής εφημερίδας τής Μητροπόλεως Εκκλησιαστική Παρέμβαση, όπου καί δημοσιεύονται αρκετά κείμενά του.
Η ίδρυση από τόν ίδιο τού Ταμείου Ευποιΐας τού
Μητροπολίτου, τό οποίο έχει έσοδα από τόν μισθό του καί από προσφορές
στόν ίδιο χρηματικών ποσών.
Η αποπεράτωση τού ναϋδρίου καί τού κτιρίου τού Οσίου Δαβίδ.
Μέ ξεχωριστό ενδιαφέρον περιμένουμε τήν λειτουργία τής
Μητροπολιτικής Βιβλιοθήκης στήν θέση αυτή, η οποία θά αποτελείται από
βιβλία ιδιοκτησίας τού Μητροπολίτη Ιεροθέου. Κρίνουμε ότι στόν τομέα τής
Εκκλησιαστικής Ιστορίας καί τών θεολογικών σπουδών θά είναι πολύ υψηλής
στάθμης.
Η προσπάθειά του στήν ενεργοποίηση καί εύρυθμη
λειτουργία τών Κληροδοτημάτων καί Ιδρυμάτων τής πόλεώς μας ήταν πολύ
μεγάλη καί τίς περισσότερες φορές η συμβολή του καθοριστική.
Μπορώ καί μαρτυρώ από προσωπική εμπειρία. Ως διευθυντής
τού 1ου Λυκείου Ναυπάκτου –τού αρχαιότερου Σχολείου Μέσης Εκπαιδεύσεως
τής πόλεώς μας- συμμετείχα ex officio επί 13 χρόνια στά Διοικητικά
Συμβούλια 5 Κληροδοτημάτων καί Ιδρυμάτων.
Μερικές φορές οι συνεδριάσεις μας γιά κάποια από αυτά
περνούσαν τίς τέσσερεις ώρες. Καί άν οι τελικές συνεδριάσεις διαρκούσαν
τόσο, η προετοιμασία τους απαιτούσε περισσότερο χρόνο γιά νά μελετηθούν
τά διάφορα δεδομένα καί νά είναι οι αποφάσεις μας σύννομες καί νομικά
ισχυρές. Είναι γνωστό ότι σέ τέτοιες περιπτώσεις τό βάρος στόν διευθυντή
ή τόν Πρόεδρο τών συλλογικών οργάνων πέφτει. Καί εν προκειμένω στόν
Πρόεδρο-Μητροπολίτη έπεφτε.
Κατορθώσαμε μέ τόν Μητροπολίτη μέσα σέ 3 χρόνια, μέ
έγγραφα, τηλεφωνικές επικοινωνίες μέ αρμόδιες Υπηρεσίες καί αυτοπρόσωπη
παρουσία νά λειτουργήση τό Κληροδότημα Γιάννη Βαρδακουλά.
Σέ μιά επίσκεψή μου στήν Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος στήν
Πάτρα γι’ αυτό τό θέμα, ο αρμόδιος τμηματάρχης μού είπε ότι τά
Κληροδοτήματα καί Ιδρύματα τής Ναυπάκτου καί τού Νομού Ηλείας από
πλευράς διαφάνειας καί σύννομης λειτουργίας είναι τά καλύτερα σέ
ολόκληρη τήν Περιφέρεια.
Όποιος γνωρίζει, τού είπα, τήν νοοτροπία καί τήν εν γένει παρουσία τών δύο Μητροπολιτών τών περιοχών αυτών δέν εκπλήσσεται.
Είναι αναγκαίο νά τονισθή ότι όλος αυτός ο χρόνος καί ο
κόπος τού Μητροπολίτη καί όσων μετέχουν στά Συμβούλια αυτών τών
Ιδρυμάτων καί Κληροδοτημάτων προσφέρεται χωρίς αμοιβή. Μάλιστα η
Μητρόπολή μας επιβαρύνεται μέ επί πλέον έξοδα, όπως ταχυδρομικά,
τηλεφωνικά, χαρτικά, αναλώσιμα υπολογιστών γιά νά εξυπηρετή τά
Κληροδοτήματα καί τά Ιδρύματα τής περιοχής μας.
Στήν ίδια ενότητα ανήκει καί η πολυετής προσπάθειά του
γιά τήν ανέγερση καί αποπεράτωση τού Γηροκομείου, τής Μονάδας Φροντίδας
Ηλικιωμένων.
Έτσι λειτουργούν αυτήν τήν στιγμή δέκα Ιδρύματα καί
Κληροδοτήματα στήν Ναύπακτο, ικανοποιούνται οι επιθυμίες τών ευεργετών
καί δωρητών –οι οποίοι δέν ΕΦΑΓΑΝ τά λεφτά τους όπως τά τρώνε ή θά
έτρωγαν οι περισσότεροι συνέλληνες– καί ωφελούνται αυτοί πού
προβλέπονται από τούς Οργανισμούς Λειτουργίας τών Ιδρυμάτων καί
Κληροδοτημάτων.
Μιά ιδιότητα η οποία διακρίνει τόν Μητροπολίτη μας καί
έχει σχέση καί μέ τόν τρόπο χειρισμού τών ζητημάτων πού μόλις αναφέραμε,
αλλά καί άλλων δημοσίων, κρατικών καί εκκλησιαστικών, υποθέσεων, είναι η
νομιμότητα καί η θεσμικότητα.
Η λέξη «θεσμικότητα» είναι νεολογισμός καί δηλώνει τήν
ιδιότητα-πρακτική ενός ανθρώπου ο οποίος κινείται θεσμικά, δηλαδή
απευθύνεται στούς θεσμούς πού υπάρχουν στό εσωτερικό μιάς ελεύθερης
Πολιτείας καί λειτουργεί, συμμορφώνεται, ζή σύμφωνα μέ αυτούς καί τίς
αποφάσεις τους.
Δυστυχώς, στήν πατρίδα μας αυτή η νοοτροπία καί η
συνακόλουθη καθημερινή πρακτική δέν αποτελούν τόν κανόνα καί γι’ αυτό
βιώνουμε ως κοινωνία καί Κράτος πολλά προβλήματα καί αδιέξοδα: αδικίες,
ανηθικότητα στίς πρακτικές, συγκαλύψεις, αδιαφάνεια, εγωπαθείς
καταστάσεις, μή τήρηση τών νόμων, αλλοτρίωση, τραυματισμό καί τελικώς
κατάργηση τού κοινωνείν.
Γιά τήν θεολογία του νά μιλήσω δέν είμαι ειδικός ούτε
έχω διαβάσει τό σύνολο τού έργου του. Επί πλέον τόσο πληθωρική
συγγραφική παραγωγή δέν χωράει σέ ένα κεφάλαιο μιάς σύντομης ομιλίας.
Αυτό πού κατάλαβα είναι ότι η θεολογία τού Μητροπολίτη
Ιεροθέου στηρίζεται πρωτίστως στήν Αγία Γραφή καί ακολούθως στούς
Πατέρες τής Εκκλησίας, τίς αποφάσεις καί τούς όρους τών Οικουμενικών καί
Τοπικών Συνόδων, μέ τούς οποίους διατύπωσαν τήν θεολογία τής Εκκλησίας,
καί στήν εμπειρία τού εκκλησιαστικού σώματος.
Όταν δέν αναφέρεται σέ δογματικά θέματα, όπου είναι
αναγκαία η χρήση δύσκολων φιλοσοφικών θεολογικών όρων, τήν διακρίνει
σαφήνεια καί γιά τόν πιστό είναι άκρως φιλάνθρωπη καί οδηγητική στήν
σωτηρία, όπως φαίνεται καί από τό εξής χωρίο τής Κλίμακος τού αγίου
Ιωάννου τού Σιναΐτου, τό οποίο παραθέτει στό βιβλίο του Ανατολικά:
«Μερικοί κοσμικοί πού ζούσαν αμελώς μέ ερώτησαν: "Πώς
μπορούμε εμείς πού ζούμε μέ συζύγους καί είμαστε περικυκλωμένοι μέ τόσες
κοινωνικές υποχρεώσεις νά ακολουθήσουμε τήν μοναχική ζωή;". Καί τούς
απήντησα: "Όσα καλά μπορείτε, νά τά κάνετε, κανένα νά μή περιγελάσετε,
κανένα νά μή κλέψετε, σέ κανένα νά μήν ειπήτε ψέματα, κανένα νά μή
περιφρονήσετε, κανένα νά μή μισήσετε. Νά μή παραλείπετε τόν εκκλησιασμό,
νά δείχνετε συμπόνια στούς πτωχούς, κανένα νά μή σκανδαλίσετε. Σέ ξένο
πράγμα καί σέ ξένη γυναίκα νά μή πλησιάσετε. Αρκεσθήτε στήν ιδική σας
γυναίκα. Εάν ζήτε έτσι "ου μακράν εστε τής βασιλείας τών ουρανών"».
Πάντως γιά τό πώς διαμορφώθηκε ως Χριστιανός καί
θεολόγος γράφει ο ίδιος σέ επιστολή του: «Άν κάτι έχω προσωπικό μου,
είναι οι αμαρτίες μου, ενώ ό,τι εξέρχεται καλό είναι δάνειο, πού μού
έδωσαν μεγάλοι καί άγιοι Πατέρες καί διδάσκαλοι. Μέ αξίωσε ο Θεός νά
δεχθώ ορθόδοξη διδαχή από τά μικρά μου χρόνια. Πρώτα από τούς
ευλαβεστάτους καί άκακους γονείς μου, στήν συνέχεια από τόν αείμνηστο
Γέροντά μου Μητροπολίτη Εδέσσης, Πέλλης καί Αλμωπίας κυρό Καλλίνικο,
έπειτα από τούς Πατέρας τού Αγίου Όρους, τά ερημικά αυτά πετεινά τού
ουρανού, επί πλέον δέ από τόν αείμνηστο θεόπτη Γέροντα Αρχιμ. Σωφρόνιο
τού Essex, καθώς επίσης καί από τόν Καθηγητή π. Ιωάννη Ρωμανίδη. Αυτοί
καί μερικοί άλλοι, όπως ο αείμνηστος Καθηγητής Παναγιώτης Χρήστου, μού
«άνοιξαν τά μάτια» γιά τούς ησυχαστάς Πατέρας τής Εκκλησίας, τόν άγιο
Γρηγόριο τόν Παλαμά, τόν άγιο Συμεών τόν Νέο Θεολόγο καί τόν άγιο
Νικόδημο τόν Αγιορείτη...».
Όπως μπορεί νά διαπιστώση ο καθένας, ο Σεβασμιώτατος
Μητροπολίτης μας είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων αλλά καί άρθρων, αφού
καλείται σέ επιστημονικά Συνέδρια καί Ημερίδες ως εισηγητής καί τά
κείμενά του δημοσιεύονται στά Πρακτικά αυτών τών συναντήσεων.
Στό τελευταίο βιβλίο τού Μητροπολίτη –εκδόθηκε τόν
Δεκέμβριο τού 2012 μέ τίτλο Μεταπατερική θεολογία καί εκκλησιαστική
πατερική εμπειρία– όπου πραγματεύεται ένα θέμα τό οποίο, εάν δέν
προσεχθή, ενδέχεται νά εξελιχθή σέ τεράστιο πρόβλημα– η Εργογραφία του, η
οποία καταχωρείται στίς επιλογικές σελίδες, περιλαμβάνει 65 βιβλία, 15
βιβλία μέ τίτλο Ενιαύσιο καί τό κάθε έτος καί 85 άρθρα δημοσιευμένα σέ
περιοδικά καί αφιερωματικούς τόμους.
Σέ αυτά πρέπει νά προσθέσουμε καί τά επικαιρικού
ενδιαφέροντος άρθρα του τά οποία δημοσιεύονται στήν Εκκλησιαστική
Παρέμβαση καί σέ διάφορες μεγάλες εφημερίδες τών Αθηνών: Απογευματινή,
Βήμα, Ελεύθερος Τύπος, Ελευθεροτυπία, Καθημερινή, Κόσμος τού Επενδυτή,
Τά Νέα.
Κατηγοριοποίηση τών βιβλίων καί τών άρθρων αυτών μέ
αυστηρά κριτήρια δέν μπορεί νά γίνη, γιατί καί τά θέματα πού απασχόλησαν
τόν Μητροπολίτη Ιερόθεο δέν μπορούν νά διακριθούν αυστηρά μεταξύ τους.
Τά ερμηνευτικά, τά εκκλησιολογικά, τά κοινωνικά είναι άσχετα από τά ποιμαντικά;
Ένας Έλλην Ορθόδοξος Επίσκοπος, ο οποίος συγγράφει,
είναι δυνατόν –καί επιτρεπτόν– πέραν τής Θεολογίας νά μήν έχη μελετήσει
καί καταλάβει τήν έννοια τής Ρωμιοσύνης;
Πολλά βιβλία του έχουν μεταφρασθή καί σέ άλλες γλώσσες:
18 στά αγγλικά, 4 στά γαλλικά, 1 στά γερμανικά, 1 στά
ισπανικά, 6 στά αραβικά, 5 στά ρωσικά,6 στά σερβικά, 3 στά ουγγρικά, 14
στά ρουμανικά, 3 στά βουλγαρικά, 1 στά κινεζικά, 1 στά ουκρανικά, 1 στά
τσεχικά, 1 στά γεωργιανά, 1 στά κορεατικά.
Επίσης καί αρκετά άρθρα του έχουν μεταφρασθή καί δημοσιευθή σέ ξένα περιοδικά.
Η συγγραφή σοβαρών βιβλίων απαιτεί κόπο πολύν, σκέψη
πολλή ενημέρωση τσήν βιβλιογραφία καί ξενύχτι. Αυτήν τήν ασταμάτητη
μελέτη καί συγγραφική δραστηριότητα τού Μητροπολίτη Ιεροθέου τήν έθεσε
στό σκηνικό τού λιμανιού ο αείμνηστος Γιάννης Βαρδακουλάς στήν τελευταία
ποιητική συλλογή του:
«Στό βάθος τό Δεσποτικό, τά φώτα αναμμένα
καί ο ερημίτης Δέσποτας πού γράφει ώς τήν αυγή».
Η κατάρτισή του, η καρποφόρα συγγραφική ενασχόλησή του
μέ τά θέματα τής Θεολογίας –σέ σχέση τίς περισσότερες, ίσως φορές, καί
μέ τά προβλήματα τού σύγχρονου ανθρώπου– καί τό συνολικό συγγραφικό έργο
του τόν έχουν κάνει γνωστό πολύ πέραν τών ορίων όχι μόνον τής
Μητροπόλεώς μας, αλλά καί τής πατρίδος μας.
Γι’ αυτό καλείται καί συμμετέχει σέ πολλά Συνέδρια σέ
διάφορες χώρες. Έχει μιλήσει σέ Συνέδρια ή έχει διδάξει σέ Σεμινάρια
στίς Ηνωμένες Πολιτείες τής Αμερικής (Ατλάντα, Βοστώνη, Σιάτλ, Σικάγο),
στόν Καναδά (Βανκούβερ), στήν Αγγλία, στήν Γερμανία, στήν Ιταλία, στήν
Ουκρανία, στήν Ρωσία, στήν Ρουμανία, στήν Βουλγαρία, στήν
Κωνσταντινούπολη, στήν Κύπρο, στήν Συρία.
Οι βραβεύσεις καί οι τιμές από Συλλόγους, περιοδικά καί εφημερίδες είναι πολλές.
Ξεχωριστές θεωρούμε δύο βραβεύσεις από δύο σημαντικούς θεσμούς- Πνευματικά Ιδρύματα.
Τήν βράβευσή του από τήν Ακαδημία Αθηνών γιά τό βιβλίο
του Τό πρόσωπο στήν Ορθόδοξη Παράδοση (1994, επηυξημένη έκδοση). Σέ
σχετική υπηρεσιακή έκθεση τής Ακαδημίας σημειώνεται ότι «μέ τό έργο αυτό
επιχειρείται μιά νέα θεώρηση τής ορθοδόξου παραδόσεως περί τής
θεολογικής εννοίας τού "Προσώπου". Καί συνεχίζει: «η όλη διαπραγμάτευση
τού δύσκολου αυτού θέματος γίνεται από τόν συγγραφέα σέ υψηλό θεολογικό
επίπεδο, μέ πρωτοτυπία καί επιστημονική μέθοδο, η οποία ανοίγει νέα
πεδία περαιτέρω ερεύνης».
Δεύτερη ξεχωριστή τιμή είναι η ανακήρυξή του ως Επιτίμου
Διδάκτορος τής Θεολογικής Σχολής τού Πανεπιστημίου Αθηνών στό Τμήμα
Κοινωνικής Θεολογίας.
Γράφει στήν επιστολή του ο Πρύτανις τού Πανεπιστημίου
Αθηνών Χρήστος Κίττας γνωστοποιώντας στόν Μητροπολίτη τήν απόφαση τού
Πανεπιστημίου:
«Τό Εθνικό καί Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών μέ τήν
απονομή τού ύψιστου ακαδημαϊκού τίτλου πού έχει τή δυνατότητα νά
προσφέρει, επιθυμεί νά τιμήσει στό πρόσωπό σας τό διακεκριμένο
επιστήμονα γιά τό πλούσιο πνευματικό του έργο, καθώς καί γιά τή
μακροχρόνια προσφορά του στήν Θεολογική επιστήμη, τόσο στήν Ελλάδα όσο
καί στό εξωτερικό.
Εκ παραλλήλου τό γεγονός αυτό θά αποτελέσει μεγάλη τιμή
γιά τό Πανεπιστήμιό μας καθώς θά συμπεριληφθεί στά μέλη τής
Πανεπιστημιακής μας Κοινότητας μιά προσωπικότητα τής δικής σας αξίας καί
ακτινοβολίας». (Χρήστος Κίττας, Πρύτανις, 23-6-2008).
Καί ο εισηγητής καθηγητής Παναγιώτης Χριστινάκης στήν ομιλία του κατά τήν τελετή τής αναγορεύσεως κατέληγε ως εξής:
«Απονέμει σήμερα τόν δίκαιο έπαινο σέ μιά προσπάθεια
πολλών ετών, πού διακρίνεται γιά τό ερευνητικό της πνεύμα, τήν
σοβαρότητα, τήν θεολογική κατάρτιση καί τήν ποιμαντική ευαισθησία».
Ξεχωριστό ενδιαφέρον δείχνει ο Μητροπολίτης Ιερόθεος καί
γιά θέματα Επιστημών καί Πολιτισμού έξω από τά αυστηρά θεολογικά όρια.
Καί ως εισηγητής έχει συμμετάσχει σέ τέτοια Συνέδρια καί Ημερίδες, καί
βεβαίως ως σύνεδρος, όπου χαιρετίζει καί ευλογεί.
Καί προσωπικώς μού τό επεσήμανε –μέ έμφαση μάλιστα–
καθηγητής Πανεπιστημίου, αλλά καί κατά τήν διάρκεια τής προεδρίας του
στό Συνέδριο τόνισε στούς συνέδρους τήν παρουσία τού Μητροπολίτη στίς
συνεδρίες τού Συνεδρίου δηλώνοντας ότι σπανίως συμβαίνει κάτι παρόμοιο
μέ άλλους Μητροπολίτες.
Η συνήθειά του αυτή δηλώνει τήν έφεση πρός τήν επιστήμη
γενικώς, αλλά καί τήν επιθυμία του νά βρίσκεται σέ σοβαρές εκδηλώσεις
ανθρώπων τής Μητροπόλεώς του.
Τό ενδιαφέρον του αυτό -πλήν τής συμμετοχής, παρουσίας καί ευλογίας- εκδηλώνεται καί μέ πιό χειροπιαστό τρόπο: ως αρωγή.
Διαθέτει δωρεάν –ή σχεδόν δωρεάν– τήν Αίθουσα τού
Πνευματικού Κέντρου τής Ιεράς Μητροπόλεως γιά πολιτιστικές καί άλλες
κοινωφελείς εκδηλώσεις. Τό «σχεδόν δωρεάν» σημαίνει τήν ευθύνη κάποτε
από τούς διοργανωτές μιάς εκδηλώσεως τού καθαρισμού τής Αίθουσας.
Η Εταιρεία Ναυπακτιακών Μελετών έχει δεχθή ποικιλοτρόπως
τήν ενίσχυση τού Μητροπολίτη Ιεροθέου: Εκτιμάει τό έργο της, τήν
ενισχύει όταν μπορή υλικά, μετέχει σέ εκδηλώσεις της καί μέ τήν
δημιουργία τού Παραρτήματος τής Εταιρείας στήν Ναύπακτο, αλλά καί τήν
μεταφορά τής έδρας της στήν πόλη μας, μάς διέθεσε ένα χώρο γιά γραφείο
μας.
Ο Μητροπολίτης μας ενδιαφέρεται καί γιά τά προβλήματα
τής περιοχής. Έστω καί άν ξεχνιούνται μέ τόν καιρό καί τήν εξασθένηση
τής μνήμης –ή άν σχετικοποιούνται καί παραβλέπονται σκοπίμως κάποτε– ο
Μητροπολίτης Ιερόθεος ήταν πάντοτε παρών –αγωνιών καί αγωνιζόμενος– σέ
σειρά θεμάτων-προβλημάτων τής Ναυπάκτου, διαβλέποντας καίρια τήν άμεση
σχέση τους μέ τήν ζωή τών κατοίκων, υλική καί πνευματική.
Οι μνήμονες καί καλόπιστοι άνθρωποι θυμούνται τήν συμμετοχή του στίς προσπάθειες γιά νά επιλυθούν μεγάλα προβλήματα:
-Τό χρονίζον καί άλυτο εν πολλοίς ακόμη οικιστικό.
-Η ίδρυση τού Τ.Ε.Ι στήν Ναύπακτο.
-Η ολοκλήρωση τής παρακαμπτήριας οδού.
-Η λειτουργία τής 22ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων.
–Τέλος σημαντική ήταν καί η παρουσία στίς αντιπολεμικές εκδηλώσεις γιά τούς βομβαρδισμούς στήν Σερβία καί τόν πόλεμο στό Ιράκ.
Αυτά βεβαίως σέ καμμιά περίπτωση δέν είναι τό κύριο έργο
καί ο βασικός ρόλος ενός Μητροπολίτη, αλλά ο Μητροπολίτης μας ήταν
παρών.
Κυρίες καί Κύριοι
Όταν τόν Σεπτέμβριο τού 1997 επελέγην διευθυντής τού 1ου
Λυκείου Ναυπάκτου μού είπε: «Κάποιοι παίρνουν αξία από τήν καρέκλα. Καί
κάποιοι δίνουν αξία στήν καρέκλα, τήν θέση τους». Τόν ευχαρίστησα καί
τού είπα ότι τήν ίδια άποψη είχα καί εγώ.
Καί σήμερα, 15 χρόνια αργότερα, η Ομοσπονδία Συλλόγων
Ναυπακτίας (Ο.ΣΥ.Ν) καί η Εταιρεία Ναυπακτιακών Μελετών (Ε.ΝΑ.Μ)
πιστεύουμε ότι ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος μέ τήν αρχιερατεία του
έδωσε στήν μικρή πλήν ιστορική Μητρόπολη τής Ναυπάκτου μεγαλύτερο κύρος
καί πρόσθετη αξία.
Γι’ αυτό καί παρά τό γεγονός ότι αυτός –όπως καί κάθε
άνθρωπος τού χρέους– ό,τι κάνει τό βλέπει ως απλή εκτέλεση τού
καθήκοντός του καί χρέος, καί εμείς κατ’ ελάχιστο χρέος τόν
ευχαριστούμε, ευχόμαστε, προσευχόμαστε καί προσδοκάμε λαμπρότερη καί πιό
καρποφόρα τήν συνέχεια.
Καί είμαστε βέβαιοι πώς στό μακρινό μέλλον οι ιστορικοί
τής Εκκλησιαστικής Ιστορίας θά προσθέτουν στόν κατάλογο τών λογίων
Μητροπολιτών Ναυπάκτου: Κωνσταντίνου Μανασσή, Ιωάννου Αποκαύκου,
Δαμασκηνού Στουδίτου, Θεοφίλου Κορυδαλλέως, Μελετίου Μήτρου, Νεοφύτου
Μαυρομάτη καί τό όνομα τού Μητροπολίτη Ιεροθέου Βλάχου.
Ένας άλλος ομιλητής, μέ καλή θεολογική κατάρτιση, καλός
γνώστης τών εκκλησιαστικών καί γνωρίζοντας περισσότερο τόν Μητροπολίτη
μας Ιερόθεο, ασφαλώς θά έλεγε πιό καίρια καί καλύτερα πράγματα.
Σεβασμιώτατε,
Εάν αυτό γιά εμένα καί τήν μετρία ομιλία μου είναι
παρήγορη δικαιολογία, γιά σάς καί τούς παρόντες η μετρία ομιλία μου άς
θυμίζη τήν πρακτική τών αυτοδίδακτων πλήν άφταστων Ηπειρωτών μαστόρων,
οι οποίοι σέ κάθε τοίχο κτίσματος άφηναν 3-4 πέτρες νά εξέχουν από τόν
τέλειο κατά τά άλλα τοίχο, δηλώνοντας έτσι ότι τό τέλειο ανήκει μόνο στό
Θεό.
Σεβασμιώτατε, ευχόμαστε νά έχετε ευδόκιμη τήν υπόλοιπη
διακονία σας στήν Εκκλησία τού Θεού καί νά τύχετε μεγαλύτερων τιμών αλλά
καί καλύτερων αγορητών.–
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου