Ζώντας το παράδοξο

19 Δεκεμβρίου, 2008 — vatopaidifriend3 Τα δόγματα της πίστης μας είναι γεμάτα με «παράδοξα». Είναι αλήθεια ότι ξεχνάμε και η συνήθεια μας κάνει να μην το βλέπουμε..

Μια παρθένος, είναι Μητέρα.

Ο θάνατος νικιέται με τον θάνατο

Αυτός που θέλει να σώσει τη ζωή του θα την χάσει…

Αυτός που χάσει τη ζωή του για Εμένα, θα σωθεί.

Σταυρώνομαι για τον Χριστό, άρα ζω.

Όχι εγώ ακόμα, αλλά ο Χριστός ζει μέσα μου.

Το παράδοξο είναι πολύ παραπάνω από μια περιστασιακή δήλωση, κυριαρχεί στον πυρήνα της σωτηρίας μας. Οι εντολές που μας δόθηκαν από τον Χριστό, μας καλούν να ζήσουμε μια ζωή με παράδοξα. Οποιοσδήποτε ψάχνει την αγάπη, σύντομα θα έρθει αντιμέτωπος με το δίλλημα του παραδόξου. Πως θα αγαπήσω κάποιον που με απογοητεύει? Κάποιον που μόνο τέλειος δεν είναι? Κάποιον που δεν είναι η εκπλήρωση των επιθυμιών μου? Το να αγαπάς, είναι να «χάνεις» τον εαυτό σου για
Η συγχώρεση, αποτελεί και αυτή παράδοξο γιατί η εντολή είναι να μην περιορίζουμε την συγχώρεση μας σε αυτούς που την αξίζουν ή αυτούς που την ζητάνε, αλλά σε όλους. Μας δίνει την εντολή να αγαπάμε τον εχθρό μας, δηλαδή, αυτοί που είναι αδύνατο να αγαπηθούν.
Είναι το ίδιο παράδοξο που σημαδεύει το μυστήριο της αγάπης του Θεού.

Ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος, παρατηρεί το παράδοξο στον Ύμνο της Γέννησης (11:6-8)

Η Μητέρα μας είναι αιτία θαύματος, ο Κύριος εισήλθε σε Αυτή

Και έγινε υπηρέτης, Αυτός που είναι ο Λόγος εισήλθε

Και έγινε σιωπηλός μέσα Της, βροντή εισήλθε

Και δεν έκανε κανένα θόρυβο, εκεί εισήλθε ο Ποιμένας

Και έγινε ο Αμνός, αιμορραγώντας προσερχόμενος.

Η μήτρα της μητέρας Σου, αντέστρεψε τους ρόλους:

Ο Ιδρυτής των όλων εισήλθε με όλα του τα πλούτη

Και εξήλθε φτωχός. Ο Υψηλότατος εισήλθε σε Αυτήν

Και εξήλθε πράος. Ο Μεγαλειότατος εισήλθε σε αυτήν

Και εξήλθε έχοντας φορέσει χαμηλούς τόνους.

Ο Παντοδύναμος εισήλθε και ενδύθηκε ανασφάλεια

από την μήτρα. Ο Παρέχων τα πάντα, εισήλθε

και πείνασε. Αυτός που δίνει σε όλους να πιούν,

εισήλθε και δίψασε. Γυμνός και ξεγυμνωμένος εκεί,

εξήλθε, Αυτός που ενδύει τους πάντες.

Το παράδοξο, ενδείκνυται για θεολογικές σκέψεις, αλλά όπως εικονογραφείται στα γραπτά του Αγίου Εφραίμ του Σύρου, είναι ο δρόμος της σωτηρίας μας. Είναι ο δρόμος της καθημερινής μας ζωής (ο δρόμος της σωτηρίας μας). Δεν μπορούμε να αγαπήσουμε αν αρνηθούμε το παράδοξο. Δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε αν δεν αποδεχτούμε την πραγματικότητα του. Δεν μπορούμε πραγματικά να ζήσουμε αν δεν γνωρίσουμε το παράδοξο του καθημερινού θανάτου.
Ο κόσμος, έχει εισέλθει σε μια περίοδο υψηλής έντασης, με οικονομική ανασφάλεια σε παγκόσμια κλίμακα. Ο πειρασμός θα είναι να αρνηθούμε το παράδοξο. Ο πειρασμός θα είναι για τους πλούσιους να παραμείνουν πλούσιοι, για τους δυνατούς να παραμείνουν δυνατοί, για τους ανήσυχους να παραμείνουν στην ανησυχία τους. Ο μόνος δρόμος εμπρός, είναι η οδός που έχει χαράξει ο Κύριος για εμάς. Ο Κύριος μας που για χάρη μας έγινε φτωχός, για χάρη μας έγινε αδύναμος, για χάρη μας κατέβηκε στη γη του σκότους, για να έχουμε όλοι εμείς ΦΩΣ.
Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επι γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία.
Πηγή: http://polemarchos.wordpress.com