Ἰαματικό χάρισμα μετά θάνατον.

  Ο ΠΑΤΗΡ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ 

 

«Τήν ἡμέρα, ὅμως, πού τελέσαμε τό 40θήμερον μνημόσυνο τοῦ Παππούλη, παρετήρησα, ὅτι ὅλα τά πνευματικά του παιδιά, πού πέρασαν νά προσκυνήσουν τό Κελλί του, ἔπαιρναν μαζί τους ἕνα βαμβάκι μέ λάδι ἀπό τό καντήλι τοῦ Παππούλη. Τό ἴδιο ἔκανα καί ἐγώ. Μέ τό λαδάκι αὐτό, σταύρωσα τήν κρεατοελιά τό βράδυ και ἔπεσα νά κοιμηθῶ, ἀλλά μέ συνεῖχε μεγάλη στενοχώρια, γιατί εἶχε διογκωθεῖ πολύ καί ἦταν κατάμαυρη! Τό πρωΐ πῆγα στό μπάνιο καί τήν ὥρα πού πλενόμουν, αἰσθάνθηκα κάτι στήν χούφτα μου. Κοιτάζω καί βλέπω τήν ἐλιά! Τό θαῦμα ἔγινε! Προσπαθοῦσα μέ τόν καθρέφτη νά ἐντοπίσω τό σημεῖο ἀπό τό ὁποῖον ἀπεκόπη καί ἐστάθη ἀδύνατον! Δέν ἄφησε τήν παραμικρή ἀμυχή, τό παραμικρό ἴχνος »³¹!

Ἡ προϋπόθεση γιά νά μποῦμε στήνἘκκλησία εἶναι νά ἀγαπήσουμε τόν Χριστό.

«Καί πάντα εὔχομαι τά πνευματικά μου παιδιά νά ἀγαπήσουν τό Θεό, πού εἶναι τό πᾶν, γιά νά μᾶς ἀξιώσει νά μποῦμε στήν ἐπίγειο ἄκτιστο ἐκκλησία Του. Γιατί ἀπό ἐδῶ πρέπει νά ἀρχίσουμε.»³².

Ἰαματικό χάρισμα μετά θάνατον.

«Φεύγοντας ἔξω ἀπό τό Ναό, τό βράδυ ὀλίγον προτοῦ πλαγιάσω ἔκανα τρεῖς σταυρούς εἰς τό λαιμό μου, προσκύνησα τήν Ἱεράν Του Εἰκόνα, τοῦ Ἁγ. Πορφυρίου τήν ὁποίαν τήν ἔχω εἰς τό ὑπνοδωμάτιόν μου καί μετά ἐπλάγιασα.

Μέ τό πρόβλημα αὐτό τό φωνητικό, σέ ὅλο αὐτό τό χρονικό διάστημα τῶν δεκάμισυ μηνῶν, ἐκτός τῆς ἡμέρας τῶν Κυριακῶν, τάς ἄλλας ἡμέρας παρέμενα μέχρι 10 ἡ ὥρα τό πρωῒ στό κρεββάτι. Τό ἴδιο ἔκανα καί στίς 13 Νοεμβρίου, σηκώθηκα περίπου δεκάμισυ, ἔκανα τήν καθιερωμένην μου προσευχήν, παίρνω καί τά φάρμακά μου καί μετά πηγαίνω στήν ἐκκλησία. Πίσω ἀπό τήν Ἁγίαν Τράπεζα ἔχω μερικές εἰκόνες τοῦ ἁγίου Πορφυρίου καί ὅπως ἔκανα σέ ὅλο αὐτό τό διάστημα τῆς ἀφωνίας μου, ἔτσι ἄρχισα νά ψάλλω σιγανά τό ἀπολυτίκιό του, τό ὁποῖο, ἦτο τοῦ Ἁγίου Παταπίου. Αὐτό τό Ἀπολυτίκιο μέ μερικές προσθαφαιρέσεις τό μετέτρεψα γιά τόν Ἅγιον Πορφύριον καί τό ὁποῖον ἔχει ὡς ἐξῆς:

Ἦχος πλ. δ΄

Ἐν Σοί Πάτερ ἀκριβῶς διεσώθη τό κατ’ εἰκόνα·

λαβῶν γάρ τόν Σταυρόν, καίτοι ἐν Ἀθήναις διαβιῶν,

ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ. Καί πράττων, ἐδίδασκες

τήν ἀγάπην πρός τόν Σωτῆρα καί Λυτρωτήν

τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Τοῦτο γάρ ἐστίν,

ὡς ἔλεγες, τό ἅπαν τοῖς πιστοῖς·

διό καί μετά Ἀγγέλων συναγάλλεται,

ὅσιο θαυατουργέ, Πάτερ Πορφύριε,

τό Πνεῦμα Σου τό Ἀγαθόν.

Τότε διεπίστωσα ὅτι ἡ φωνή μου ἔβγαινε πεντακάθαρη χωρίς ἴχνος βραχνάδας. Κατόπιν αὐτοῦ πρώτη μου ἐνέργεια ἦτο νά τό ἀνακοινώσω εἰς τούς χριστιανούς μου.»³³.

31 Ἀναργύρου Καλλιάτσου, Ὁ πατήρ Πορφύριος, ΣΤ΄ἔκδοσις, Ἐκδόσεις : Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου, Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Ἀθῆναι 2005, σελ. 215.

32 Ἀναργύρου Καλλιάτσου, Ὁ πατήρ Πορφύριος, ΣΤ΄ἔκδοσις, Ἐκδόσεις : Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου, Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Ἀθῆναι 2005, σελ. 218.

33 Ἀναργύρου Καλλιάτσου, Ὁ πατήρ Πορφύριος, ΣΤ΄ἔκδοσις, Ἐκδόσεις : Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου, Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Ἀθῆναι 2005, σελ. 223-224.

 ΠΗΓΗ: Ἀναργύρου Καλλιάτσου, Ὁ πατήρ Πορφύριος, ΣΤ΄ἔκδοσις, Ἐκδόσεις : Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου, Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Ἀθῆναι 2005